شیشه پاک کن دلت را راه بینداز!

در انتهای این کوچه ها

دلتنگی است ...

اندیشه ات رسیدن و یافتن او است...

و یک آن تمام غم های عاشقان عالم به سراغت می آیند...

با چشمانی بسته و بی تلاطم چگونه  میتوانی راه را بیابی...

و اگر یافتی از کجا معلوم راه،راه باشد و نه بیراهه

و یار ،یار باشد و نه دیگری...

تنها باید

عینک گِل گرفته ی دلت را پاک کنی...

باز هم دلتنگی؟

و در می یابی دلتنگی این شکلی زندگی می کند

دلتنگی از پشت شیشه های آلوده ی دل

تظاهری بیش نیست...

شیشه پاک کن را راه بینداز...

می بینی ته آن جاده به انتظار من و تو است!

ما از خدای گمشده ایم او به جستجو است...

بهانه نیاور

بهانه که آوردی

آخرش فنا خواهی شد...

بنگر! این لوح درخشان است! تنها تو باید دست بکار شوی!

یاعلی!

بسم الله!